Infrastructural Decay

A growing ethnographic literature attends to maintenance and repair practices in the face of decay ruination. This article explores forms that become an integral part infrastructure maintenance. In Turkey’s Çoruh Basin, hydroelectric dam constructions lead a concern about landscape’s erosive character, which requires foresters’ watershed rehabilitation uplands protect dams against sediment accumulation reservoirs. The work repairing ecologies for long-term dams, I contend, is undergirded by gradual another labor—that is, villagers’ arduous tending landscape through farming husbandry. Through study how foresters villagers experience under rehabilitation, this offers novel anthropological analytical perspective foregrounds continuum between maintaining decaying, tracing role labored landscapes continuum. argue practices, while intending counter decay, entail other decay. ÖZET Giderek büyüyen bir etnografik literatür, çöküş, yıkım ve tahribat süreçlerinin karşısında bakım onarım pratiklerine odaklanmaktadır. Bu makale, altyapı bakımının bütünleyici parçası haline gelen çöküş biçimlerine Türkiye’nin Havzası’ndaki hidroelektrik baraj yapımları sürecinde arazinin erozyona yatkın yapısı mesele olarak ortaya çıkmıştır. mesele, barajları rezervuarlardaki birikimine karşı korumak için ormancıların yüksek kesimlerde havza rehabilitasyonu çalışmaları yapmalarını gerektirmiştir. Barajların uzun vadeli bakımı yapılan ekoloji çalışmalarının, başka emeğinin—köylülerin tarım hayvancılık yoluyla araziye bakma pratiklerinin—zamanla gerçekleşen çöküşü tarafından desteklendiğini ileri sürüyorum. Ormancıların köylülerin rehabilitasyon altındaki coğrafyayı nasıl deneyimlediklerine odaklanan araştırmam sonucunda bu süreçleri arasındaki devamlılığı ön plana alan emekle şekillenen arazilerin devamlılıktaki rollerini takip eden yeni antropolojik analitik perspektif önermektedir. Bakım pratiklerinin, tahribatı engellemeyi amaçlarken, biçimleri içerdiğini iddia ediyorum.